لمس سرد

هر چند که لب هایم بی حس و بسی سردند

می بوسمت امشب من ، هر چند که در خوابی

زان گونه ی سوزانت داغی به لبم بنشست

از هر نفست پیداست آشفته و بی تابی

دیگر نکنی شکوه ، کز لمس تن گرمت

از عشق تهی _ هر دم _ بیزار و گریزانم

دردا که ندانی تو قلبم به هراس و درد

در هر تپشی ترسد زین پیکر لرزانم

می ترسد از آن روزی ، روزی که ز دستانم

جاری شود این سرما بر پیکر و بر جانت

آرام کند رخنه در هرم نفس هایت

هر دم ببری رنجی زان سینه ی نالانت

روزی که نگاه تو مانند نگاه من

دلخسته ز اجباری ، بس ثابت و تکراری

با بهت شود خیره بر ظلمت چشم عمر

هر لحظه ی بیهوده بر تو شود آزاری